Las Animas!
Blijf op de hoogte en volg Stefan
26 Juli 2012 | Verenigde Staten, Las Animas
Fun fact:
Update van het lijstje met wat ik tot nu toe (warm) gegeten heb.
- Shoarma
- Broodje hamburger
- Johnny Rockets (ook een hamburger)
- Hard Rock Cafe World Famous Burger
- Burger King (2 keer)
- McDonalds (2 keer)
- Mexicaans
- Pizza (4 keer, ook al in vliegtuig)
- Steak (2 keer)
- Mega turkey sandwich met friet
- Subway (2 keer)
- Panda Express
Dag 13:
De laatste dag in Vegas brachten we rustig door. Een beetje aan het zwembad hangen totdat het tijd was voor onze vlucht naar Colorado Springs. We kwamen al vroeg aan op het vliegveld en alles verliep soepeltjes. We gingen alvast zitten bij de gate en zouden na een uur kunnen beginnen met boarden. Na een kwartier werd helaas al omgeroepen dat het vliegtuig waar wij mee zouden vliegen nog niet eens in de lucht was op weg naar Las Vegas. Steeds werd weer omgeroepen dat het vliegtuig nog niet onderweg was, maar uiteindelijk kwam de verlossende mededeling dat het vliegtuig, 2 uur later dan gepland, zou kunnen vertrekken. Een tijdje later deelde een medewerker ons mee dat het vliegtuig geland was en er volgde een cynisch applaus van de wachtende passagiers.
Snel daarna konden we het asymmetrische, 5-stoelen brede vliegtuig boarden, vlogen we zonder problemen naar Colorado en reden we, na het ophalen van de auto, naar ons hotel in La Junta waar we rond 1 uur ’s nachts aankwamen.
Dag 14:
De volgende dag was het tijd om het plaatsje te bezoeken waar ik 2 jaar geleden 10 maanden heb gewoond: Las Animas. Ik liet mijn ouders zien waar ik veel van mijn tijd doorgebracht had, dus de school en Dairy Queen (het fast-food restaurant waar ik uiteraard vaak te vinden was). Verder liet ik de sportvelden (baseball en football) even zien en reden we nog een beetje rond.
Daarna was het tijd om mijn gastouders, Mimi (ze heet eigenlijk Frederica, logisch?) en Tom (kort voor Thomas), weer te bezoeken! Het was alsof ik nooit weg was geweest en het klikte meteen met m’n ouders. Mimi vertelde aan mijn ouders hoe voorbeeldig ik me had gedragen, wat ze (verassend genoeg) nog meende ook. Ze zei dat ze miste, om mijn persoonlijkheid, maar natuurlijk ook omdat ze nu niks meer van de bovenste plank in de keukenkastjes kon gebruiken (tja, ze is niet zo groot). We hebben een paar uur gepraat over van alles en nog wat en besloten, met Tom als gids, een kijkje te nemen bij de John Martin Dam. In de tussentijd zou Mimi zich gaan douchen en zou ze zeker klaar zijn als wij terugkwamen zodat we uit eten konden. Yeah, right. Het was een halfuurtje rijden en Tom vertelde ondertussen uitgebreid over de omgeving. Toen we aankwamen, stapten we even uit, maar na een korte stop van 20 minuutjes besloten we maar weer in de auto met airco te gaan zitten (het was er rond de 45 graden). Toen we terugkwamen, was mijn gastmoeder uiteraard nog niet klaar en vertelden ze dat we alvast maar naar het restaurant moesten rijden en dat ze, zodra ze aangekleed was, zouden komen. Eenmaal in de auto vertelde ik mijn ouders dat we gerust nog even langs het hotel konden, want, Mimi kennende, ging het nog wel even duren. Wij gingen rustig langs het hotel langs en reden een halfuur later naar het restaurant toe. Hier zaten Mimi en Tom net 2 minuutjes en we schoven bij ze aan. Tom vertelde dat hij met 90 mph naar het restaurant was gescheurd en Mimi zei lachend dat ze al dacht dat ik mijn ouders had gewaarschuwd.
Het diner was erg gezellig en lekker. Ik had een redelijk formaat steak besteld, maar Tom had een combo schotel besteld en kreeg een halve slachterij op zijn bord gepresenteerd. Hij zuchtte diep en begon aan zijn mega maaltijd. Mimi en Tom gaven ons nog een aantal tips voor de volgende dag en na afloop van de maaltijd moest er natuurlijk nog een groepsfoto gemaakt worden. Een serveerder werd overtuigd om dit te doen en Mimi liet daarna nog even alle 24000 foto’s van haar kleinkinderen zien. Hierna was het alweer tijd voor afscheid, wat ons allemaal toch een beetje zwaar viel. De kans is groot dat ik ze nooit meer zie, maar die gedachte heb ik maar snel uit m’n hoofd verbannen. We zwaaiden ze uit en reden toen terug naar het hotel.
Dag 15:
Op dag 15 zijn we naar Colorado Springs gereden en hebben we daar “The Garden of the Gods” bezocht, een toffe steenformatie vlakbij de bergen. Daarna volgde de rit naar het hotel in Denver, waarvan de laatste paar kilometers in stromende regen en onweer werden afgelegd (we hadden de hele vakantie nog geen druppel regen gezien). Mijn vader en ik brachten de auto weg, aten een grote bak Chinees bij Panda Express op het vliegveld en gingen weer terug naar het hotel.
Een laatste blog over New York komt misschien nog!
Update van het lijstje met wat ik tot nu toe (warm) gegeten heb.
- Shoarma
- Broodje hamburger
- Johnny Rockets (ook een hamburger)
- Hard Rock Cafe World Famous Burger
- Burger King (2 keer)
- McDonalds (2 keer)
- Mexicaans
- Pizza (4 keer, ook al in vliegtuig)
- Steak (2 keer)
- Mega turkey sandwich met friet
- Subway (2 keer)
- Panda Express
Dag 13:
De laatste dag in Vegas brachten we rustig door. Een beetje aan het zwembad hangen totdat het tijd was voor onze vlucht naar Colorado Springs. We kwamen al vroeg aan op het vliegveld en alles verliep soepeltjes. We gingen alvast zitten bij de gate en zouden na een uur kunnen beginnen met boarden. Na een kwartier werd helaas al omgeroepen dat het vliegtuig waar wij mee zouden vliegen nog niet eens in de lucht was op weg naar Las Vegas. Steeds werd weer omgeroepen dat het vliegtuig nog niet onderweg was, maar uiteindelijk kwam de verlossende mededeling dat het vliegtuig, 2 uur later dan gepland, zou kunnen vertrekken. Een tijdje later deelde een medewerker ons mee dat het vliegtuig geland was en er volgde een cynisch applaus van de wachtende passagiers.
Snel daarna konden we het asymmetrische, 5-stoelen brede vliegtuig boarden, vlogen we zonder problemen naar Colorado en reden we, na het ophalen van de auto, naar ons hotel in La Junta waar we rond 1 uur ’s nachts aankwamen.
Dag 14:
De volgende dag was het tijd om het plaatsje te bezoeken waar ik 2 jaar geleden 10 maanden heb gewoond: Las Animas. Ik liet mijn ouders zien waar ik veel van mijn tijd doorgebracht had, dus de school en Dairy Queen (het fast-food restaurant waar ik uiteraard vaak te vinden was). Verder liet ik de sportvelden (baseball en football) even zien en reden we nog een beetje rond.
Daarna was het tijd om mijn gastouders, Mimi (ze heet eigenlijk Frederica, logisch?) en Tom (kort voor Thomas), weer te bezoeken! Het was alsof ik nooit weg was geweest en het klikte meteen met m’n ouders. Mimi vertelde aan mijn ouders hoe voorbeeldig ik me had gedragen, wat ze (verassend genoeg) nog meende ook. Ze zei dat ze miste, om mijn persoonlijkheid, maar natuurlijk ook omdat ze nu niks meer van de bovenste plank in de keukenkastjes kon gebruiken (tja, ze is niet zo groot). We hebben een paar uur gepraat over van alles en nog wat en besloten, met Tom als gids, een kijkje te nemen bij de John Martin Dam. In de tussentijd zou Mimi zich gaan douchen en zou ze zeker klaar zijn als wij terugkwamen zodat we uit eten konden. Yeah, right. Het was een halfuurtje rijden en Tom vertelde ondertussen uitgebreid over de omgeving. Toen we aankwamen, stapten we even uit, maar na een korte stop van 20 minuutjes besloten we maar weer in de auto met airco te gaan zitten (het was er rond de 45 graden). Toen we terugkwamen, was mijn gastmoeder uiteraard nog niet klaar en vertelden ze dat we alvast maar naar het restaurant moesten rijden en dat ze, zodra ze aangekleed was, zouden komen. Eenmaal in de auto vertelde ik mijn ouders dat we gerust nog even langs het hotel konden, want, Mimi kennende, ging het nog wel even duren. Wij gingen rustig langs het hotel langs en reden een halfuur later naar het restaurant toe. Hier zaten Mimi en Tom net 2 minuutjes en we schoven bij ze aan. Tom vertelde dat hij met 90 mph naar het restaurant was gescheurd en Mimi zei lachend dat ze al dacht dat ik mijn ouders had gewaarschuwd.
Het diner was erg gezellig en lekker. Ik had een redelijk formaat steak besteld, maar Tom had een combo schotel besteld en kreeg een halve slachterij op zijn bord gepresenteerd. Hij zuchtte diep en begon aan zijn mega maaltijd. Mimi en Tom gaven ons nog een aantal tips voor de volgende dag en na afloop van de maaltijd moest er natuurlijk nog een groepsfoto gemaakt worden. Een serveerder werd overtuigd om dit te doen en Mimi liet daarna nog even alle 24000 foto’s van haar kleinkinderen zien. Hierna was het alweer tijd voor afscheid, wat ons allemaal toch een beetje zwaar viel. De kans is groot dat ik ze nooit meer zie, maar die gedachte heb ik maar snel uit m’n hoofd verbannen. We zwaaiden ze uit en reden toen terug naar het hotel.
Dag 15:
Op dag 15 zijn we naar Colorado Springs gereden en hebben we daar “The Garden of the Gods” bezocht, een toffe steenformatie vlakbij de bergen. Daarna volgde de rit naar het hotel in Denver, waarvan de laatste paar kilometers in stromende regen en onweer werden afgelegd (we hadden de hele vakantie nog geen druppel regen gezien). Mijn vader en ik brachten de auto weg, aten een grote bak Chinees bij Panda Express op het vliegveld en gingen weer terug naar het hotel.
Een laatste blog over New York komt misschien nog!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
