De heenreis en Los Angeles

Dag 1:

Eindelijk was het zo ver: we zouden naar Amerika vliegen. Alle koffers waren gepakt en om 6 uur ’s ochtends gingen onze wekkers. Eerst een vlug ontbijtje samen, waaronder ik door Eline herinnerd werd dat m’n OV-kaart misschien toch wel handig was om mee te nemen, aangezien we met de trein naar Schiphol zouden gaan. Daarna vertrokken we (met onze portemonnee) richting Schiphol waar we goed op tijd aankwamen. We kwamen snel door de douane (we leken niet genoeg op terroristen) en konden, na even wachten, het vliegtuig in. Er stond ons een lange vlucht te wachten, dus ik was dan ook blij dat er in iedere stoel een entertainment systeem zat, waarmee je uit honderden films, series en muziek albums kon kiezen. Ik was al snel een film aan het kijken, terwijl mijn vader een Chinese taalcursus had gevonden (hij kent nu de woorden “vliegveld” en “vork”). Na 11 uur in het vliegtuig landden we in Los Angeles, California. Al onze koffers waren overgekomen en met een shuttle bus werden we naar Hertz, het autoverhuurbedrijf, gebracht. Hier probeerden ze ons een grotere auto (een dikke Chevrolet SUV) voor “slechts $30 per dag” aan te smeren, maar uiteindelijk hebben we deze gratis gekregen. Het navigatiesysteem bracht ons vervolgens naar Hotel Carmel by the Sea in Santa Monica, wat aan Los Angeles vast zit. We reden erlangs, maar zagen nergens een parkeerplaats van het hotel, dus parkeerden een stukje verderop. Achteraf bleek dat we onze auto “net als in de film” gewoon voor moesten rijden en dat een medewerker van het hotel hem dan weg zou zetten. Na dit geregeld te hebben, gingen we naar onze kamer, gooiden onze koffers hier neer, aten nog even ergens en gingen toen (na een 24 uur lange, vermoeiende dag) snel slapen.


Dag 2:

De dag begon met een ontbijtje dat mij wel beviel: heerlijke muffins en bread rolls met sinaasappelsap en een kopje koffie. Daarna gingen we op zoek naar een tour operator die ons LA zou kunnen laten zien. Op 20 meter van ons hotel kwamen we Juan tegen, die ons vertelde dat zijn tour het beste was en hun concurrent… “well, they just suck”. We geloofden hem uiteraard om zijn woord en boekten de tour bij het kantoor dat hij ons aanwees. De tour zou om half 1 vertrekken, wat ons de gelegenheid gaf om nog even op verkenning te gaan in Santa Monica en iets te eten. Santa Monica had een winkelstraat met een flink aantal winkels, waaronder natuurlijk een McDonalds. Wonder boven wonder stelden mijn ouders voor om bij de Mac iets te gaan eten. Ik een Double Cheeseburger (ik had niet zo’n honger), zij een frietje of salade. Daarna liepen we terug naar de plek waar we opgehaald zouden worden voor de tour. Het busje kwam al snel aanrijden en we reden na 10 minuutjes weg.
De tour bracht ons eerst langs een paar badplaatsjes en bij de eerste stop waren we al iemand kwijt. Er was afgesproken om 1:05 (25 minuutjes later), maar zij dacht een uur en 5 minuten te hebben om rond te kijken. Na even wachten en bellen met zijn baas besloot de chauffeur gewoon verder te gaan zonder haar. Hierna vervolgden we onze weg richting Los Angeles waar we over Sunset Boulevard reden richting Beverly Hills. Hier werden uiteraard de huizen/kastelen van diverse celebreties aangewezen (Jim Carrey, Al Pacino, Jackie Chan) en onze tour vervolgde richting Rodeo Drive: dé (belachelijk dure) winkelstraat van LA. Overal chique winkels, overal dure auto’s. Hier mochten we even rondlopen, maar één tasje was natuurlijk al 3 keer zo duur als onze hele reis, dus veel hebben we niet gekocht. Hierna kwam onze tour langs de Walk of Fame: een 5 km lange rij met sterren van bekende namen, van John Travolta en Keanu Reeves tot Kermit de kikker en Spongebob. Het was er superdruk en er liepen tientallen verklede mensen rond (als Jack Sparrow, Spiderman, Catwoman,...) waarmee je op de foto kon. Na een dik halfuur stapten we weer in het busje en vervolgden we onze weg naar een plaats met panorama view van Los Angeles én waarvandaan je ook het Hollywood Sign kon zien (je weet wel, die grote letters in de bergen)! We stonden er redelijk ver vanaf, maar die moesten we toch gezien hebben. Tenslotte reden we nog even langs de Universal Studios waarna we weer terug naar het hotel gebracht werden. Even snel tassen droppen, uit eten en toen snel slapen, want helemaal over onze jetlag waren we nog niet heen.


Dag 3:

Voor vandaag stond een 600 km lange reis op de planning. We hadden besloten de Pacific Coast Highway te pakken, aangezien deze erg mooi scheen te zijn. We reden vlak langs de kust door onder andere Malibu en maakten nog een kleine omweg om langs een Walmart te komen. Eenmaal binnen kwam ik al het ongezonde eten weer tegen wat ik een jaar lang zo gemist had en ik overtuigde mijn ouders dat we daar maar veel van in moesten slaan. Na deze stop zetten we onze reis voort en via prachtige bergweggetjes vlak langs de kust kwamen we uiteindelijk aan in Monterey, onze overnachtigsplaats. De 15 graden die het hier was, viel wel een beetje tegen na de 30 graden in LA, dus na snel een pizzaatje bij de Italiaan te hebben gescoord, vonden we het wel weer genoeg voor dag 3.