Nederland in Hamburg

De titel van deze slaat op vier manieren op de inhoud van onderstaande blog. De vraag “mis je Nederland eigenlijk een beetje?” heb ik tijdens mijn buitenlandavonturen natuurlijk al meermaals gekregen en meestal was mijn antwoord zoiets als: ja, de stroopwafels en pepernoten.

Wat niet als eerste in mij op zou komen als iets dat ik miste, was het krijgen van een lekke band. Na een goede week fietsen op mijn gloednieuwe, tweedehands fietsje was het helaas al raak. Tijdens de heenweg naar mijn stage leek er geen vuiltje aan de lucht, maar toen ik ’s middags naar huis wilde fietsen, was mijn band leeg. Ik nam de volgende dag een bandenreparatiesetje mee en ik hoorde van een collega dat Philips bij de ingang van de campus nog een koffertje met fietsreparatiespullen had. Daar scoorde ik ook een bak water. Met zo’n goede voorbereiding moest het lukken! Het lek bleek bij de plakker van een oud lek te zitten, alleen trok ik per ongeluk de verkeerde plakker eraf. Daarna was ik te ongeduldig en pompte ik de band te snel op na het plakken. Lang verhaal kort: ik heb m’n band 3x geplakt in een dik uur en uiteindelijk kon ik naar huis fietsen. ’s Avonds bleek mijn bank alleen wéér leeg te zijn, dus heb ik mijn fiets maar naar de fietsenmaker gebracht. Daar vervingen ze mijn binnenband, maar bleek dat mijn buitenband toch ook vervangen moest worden. Hij had nog wel een mooie aanbieding: een buitenband voor slechts €40. Toen heb ik m’n fiets maar weer mee naar huis genomen en online een prima buitenband besteld (€15). Dan zou ik ‘m zelf wel maken. Of ik bracht m’n fiets weer terug naar de fietsenmaker (realistischer scenario).

Het volgende stukje Nederland begon tijdens een lunchpauze. Mijn collegastudenten en ik kregen, zonder echt goede reden, het idee om om de beurt een taart te bakken. Ik bood me aan voor de eerste wekelijkse “cake day” en, als jullie mij goed kennen, kunnen jullie wel raden wat voor taart ik gemaakt heb: monchoutaart. De standaard Bastognekoeken als bodem en Monchou (van Campina) werden vervangen door butterkekse en frischkäse, maar ik had eigenlijk geen idee of dat lekker zou zijn. De taart bleek erg goed in de smaak te vallen (ook bij mezelf) en er werd zelfs gevraagd om het recept.

De vrijdag erna was het tijd voor het volgende (en leukste) stukje Nederland: Ilona! Ze zou om 17:39 aankomen op het station en ik had als verrassing gereserveerd bij een restaurant (Körri Speisekontor) om 18:00. Het was 10 minuutjes lopen, dus dat moesten we kunnen redden. Helaas dacht de Deutsche Bahn daar anders over en had de trein een halfuur vertraging. Volgens de reserveringssite zou het druk zijn, dus we hoopten dat onze tafel niet vergeven zou zijn, maar dat bleek gelukkig mee te vallen. Na onze heerlijke steak wachtte ons nog thuis een toetje: een stuk monchoutaart dat ik met veel moeite uit de handen van mijn hongerige collega’s heb weten te houden.
Zaterdagochtend hebben Ilona en ik mijn buitenband vervangen. Dit ging verrassend soepel en we besloten in het park Planten un Blomen te lunchen. Daar kwamen we toevallig een minigolfbaan tegen. We twijfelden even, maar waren toch snel overtuigd om de 18 holes te proberen. We betaalden een paar euro per persoon en kregen een prachtig emmertje, twee sticks en twee ballen mee. Ilona begon erg goed en leek mij in te gaan maken, maar ik wist haar uiteindelijk toch te verslaan. Vervolgens liepen we naar de St Michaelis kerk, waar we vanuit de toren een mooi uitzicht hadden over heel Hamburg: de Elbe, de haven, de parken en gebouwen. We waren omhoog gegaan met de lift, maar pakten de trap weer naar beneden. Aan de binnenkant kon je namelijk de kerkklokken en klokmechanismen mooi zien. ’s Avonds keken we nog een filmpje en zondag moest Ilona helaas al weer vroeg naar het station.

Tenslotte, als laatste stukje Nederland, heb ik afgelopen weekend goed gebruik gemaakt van mijn nieuwe achterband door 35 kilometer te fietsen, van noordoost Hamburg door de stad en de haven richting het zuidwesten, waar veel appelboomgaarden zijn. Hier hebben mijn collega en ik een paar appels gescoord, waarna hij weer 2 uur naar huis is gefietst en ik mijn fiets in de tram heb gegooid (ik vond het wel mooi geweest).


P.S. Dat extreem mannelijke mandje achterop mijn fiets zat er al op toen ik de fiets kocht. Toch stiekem best handig af en toe...