Eerste dagen Londen!

Mijn eerste blog vanuit Engeland! Ik zal jullie (net als in Amerika) weer op de hoogte houden van mijn avonturen via mijn blogs.
Allereerst was er natuurlijk de heenreis, maar voordat ik hier klaar voor was, moest mijn koffer ingepakt worden. Alles wat ik heb, moest mee in een koffer en een stuk handbagage. Ik dacht wel dat het moest passen, maar al snel werd duidelijk dat het absoluut niet ging passen. Dan maar alles overpakken in een grotere koffer. Daar paste het inderdaad allemaal in, maar toen was deze natuurlijk te zwaar: 25,2 kg, terwijl ik maar 23 kg mee mocht. Uiteindelijk heb ik 2kg in mijn handbagage weten te proppen, die vervolgens ook 17 kg woog (terwijl de max 12 kg was). Hopelijk werd die niet gewogen…

Na een paar heerlijke dagen samen met Ilona in het exotische Eerbeek te hebben doorgebracht en gesmikkeld te hebben van een lekker etentje met m’n ouders, was het donderdag 12 september dan zo ver: samen met mijn vader en Ilona vertrokken we vanuit Apeldoorn met de trein naar Schiphol. Deze kwam prima op tijd aan op Schiphol en was het tijd om mijn koffer in te checken. Ik vloog met KLM en voor het inchecken hadden ze fancy machines waar je de koffer in moest zetten en deze gewogen werd: 23,2 kg. Dit was te zwaar, de machine kende geen genade. Hup, blauwe band ter herkenning eraf en hij was precies 23 kg! Daarna hebben we snel nog een omeletje gegeten en was het tijd om afscheid te nemen en door de douane te gaan: het gedeelte waar ik het meest tegenop zag van deze hele reis. Na Ilona een laatste knuffel te hebben gegeven, moest ik toch echt door de douane en was het avontuur officieel begonnen! Mijn handbagage werd niet meer gewogen en al snel zaten al mijn zooi en ik in het vliegtuig. Of eigenlijk vliegtuigJE. Het vliegtuig had maar 17 rijen en geen nooduitgangen: dag beenruimte! Gelukkig was het maar een uurtje vliegen en kon ik nog redelijk zitten. Na de vlucht van 50 minuten landde ik veilig op London City Airport. Al mijn zooi en ik stapten in de trein en daarna in de metro waarna ik uitstapte op metrostation Borough.

Het Dover Castle hostel, waar ik de eerste 2 nachten verbleef, was vlakbij en had ik al snel gevonden. Ik sliep op een kamer met 7 anderen in 4 stapelbedden waar mijn voeten natuurlijk lekker uitstaken. Nadat ik al mijn spullen ergens veilig had opgeborgen, bekeek ik snel even een plattegrondje van London die ik bij de receptie had gekregen en besloot ik naar de London Bridge te lopen en langs de Thames verder naar de Tower Bridge. Een stuk of 20 foto’s later wilde ik ergens gaan eten en al snel trok een McDonalds mijn aandacht (typisch Engels *kuch*). ’s Avonds ben ik vervolgens naar de Big Ben en London Eye gelopen: erg leuk als ze verlicht zijn. Daarna wilde ik nog naar Buckingham Palace lopen, maar ik liep de verkeerde kant op en besloot ik maar terug te gaan (het was nog een uur terug lopen). Daarna snel mijn bed(je) in gedoken.

De volgende dag heb ik een beetje in het hostel rondgehangen: het was typisch Londens weer (regen, regen en af en toe een beetje motregen). Aan het eind van de ochtend was het even droog en ben ik naar Tate Modern gelopen: een museum dat mij werd aangeraden. Nou ben ik, zoals jullie misschien wel weten, geen mega groot liefhebber van (abstracte) kunst, maar toch heb ik mezelf gedwongen er even doorheen te lopen. Wie weet vond ik het iets… Nee. De doeken met een paar strepen verf en kindertekeningen van Karel Appel vlogen me om de oren en na het schilderij ‘Curves and Circles’, waarop niets meer te zien was dan (surprise, surprise) een paar rondjes en random streepjes, was ik het zat. Helaas regende het nog wel en ben ik daar in het museum maar even gaan internetten. Toen de regen weer even was gestopt, ben ik teruggegaan naar het hostel en heb ik daar de rest van de dag gezellig gechilld met wat mensen die ik daar ontmoet heb. Twee Australische meisjes die een werkvisum van 2 jaar hebben (die zie je hier veel), een Deense jongen die daar werkt en hoopt fotograaf te worden en een paar Fransozen en Spanjaarden.

Zaterdag heb ik niet zoveel gedaan, een beetje de Friends marathon gekeken die op Comedy Central Extra was in de woonkamer van het hostel. ’s Avonds zou ik om 6 uur opgehaald en naar mijn kamer gebracht worden, waar ik de rest van de 3 maanden zal blijven. Bij de receptie stonden nog een jongen en een meisje die ook in hun kamer zouden trekken vanavond en we raakten aan de praat. Het bleken Fransozen te zijn die hier een jaar kwamen om af te studeren. Om half 7 kwam Sam ons ophalen, maar vertelde ons dat ze nog snel even een halfuurtje moesten schoonmaken en dat we tijdens het wachten een drankje van hem kregen in de bar. Na een uur kwam hij terug en werden we met z’n drieën voorin in een busje gepropt (elke keer als er geschakeld moest worden, moesten we nóg iets gezelliger op elkaar gaan zitten). Gelukkig bleek dit ook een korte rit te zijn en al snel kwamen we aan in mijn kamer (zie foto’s). Daarna was het tijd om even te eten, te Skypen met Ilona en vervolgens naar bed te gaan.


Dan nog een paar algemene dingen over Engeland/Londen:
- Links lopen/rijden is een ramp. Onze reflex is om naar rechts te gaan als je bijna tegen iemand opbotst: hier is dat links. Ook kijk ik constant de verkeerde kant op als ik oversteek, maar dit heeft gelukkig nog niet geleid tot ongelukken. Overigens valt het wel weer op dat op heel erg toeristische plekken, iedereen rechts loopt.
- Fietsen is hier levensgevaarlijk, maar toch zie je veel fietsers. Ze slingeren tussen bussen door, steken hun arm uit en rammen hun fiets dan voor veel snellere rijdende auto’s. Het is echt een wonder dat ik nog niemand geraakt heb zien worden.
- Vandaag heb ik één van de campussen van King's College opgezocht, zie foto!